Massamedia

Televisie is een drug.

De techniek van tv bestaat erin om bewegende beelden met een bepaalde frequentie op een scherm te laten zien. Als je naar deze beelden kijkt word je ertoe aangetrokken en het is moeilijk om in een ruimte waar een tv staat niet te kijken. Je ogen zijn van nature gewend om beweging te volgen, en de televisie geeft voortdurend bewegende beelden. Door de frequentie waarmee een beeld op het scherm komt heeft een stilstaand beeld voor je ogen dezelfde aandachtzuigende eigenschappen als een bewegend beeld. De manier waarop beelden aaneen zijn gemonteerd is een tweede manier om de aandacht vast te houden.

Trucage

In de tv-reclame is de trucage -en montagetechniek geoptimaliseerd om de kijker vast te houden. De reclame van bedrijven zit heel ingenieus in elkaar. Dezelfde technieken die dictators gebruiken om het volk niet in opstand te laten komen worden ook gebruikt door bedrijven om mensen te doen geloven dat ze niet zonder bepaalde producten kunnen leven. In feite worden we in reclame-uitingen allemaal meegesleept met mooie voorstellingen hoe je leven veel beter wordt als je een artikel van een bepaald merk koopt. Dictators vertellen hun volk dat ze erg bijzonder zijn en dat het voor hen een grote eer is om te leven in hun land. Met dezelfde psychologische truc vertellen bedrijven aan mensen hoe speciaal ze kunnen worden als ze maar hun product kopen. 

Hypnose

Bedrijven hebben er baat bij de wereld anders aan ons voor te schotelen dan hij is. Omdat de meerderheid van de mensen aan hun spelletje meedoet, en als het ware gehypnotiseerd meeloopt met de massa, lijkt het dat het de beste weg is. Mensen in Nederland kijken bijvoorbeeld 3 uur per dag televisie, zo blijkt uit onderzoek. Is het dus normaal om 3 uur per dag je verstand op 0 te zetten en je over te geven aan dit apparaat? Als je televisie kijkt neemt je hersenactiviteit af tot minder dan 5% van je normale hersenactiviteit. Je denkt dus niet meer na maar laat je helemaal beïnvloeden door een medium. Je bent dan in feite onder hypnose. De bewegende beelden hebben een bedwelmende invloed op je hersenen. Bovendien zul je het apparaat missen als je een dag geen tv kijkt. De bedwelmende invloed is dus verslavend! Nina Hagen zong al eind jaren 70:tv is een drug.

Geld

Net als andere drugs betaal je veel geld voor het kijken van televisie. Je moet maandelijks een bedrag aan de kabelmaatschappij betalen, je moet eens in de 4 jaar een nieuwe tv kopen, je wilt ook nog opnameapparatuur om niets van het medium te missen. Natuurlijk kost het verbruik van elektriciteit ook veel geld, kortom: je bent ongeveer een maandsalaris per jaar kwijt alleen om tv te kijken. In plaats van tv kijken kan je dus elk jaar een maand lekker nietsdoen. 

Verslaafd

Je werkt gemiddeld 25 dagen per jaar zodat je elke dag een aantal uur tv kunt kijken. In feite ben je daarmee slaaf van je eigen gewoontes. Bovendien betaal je geld om je hersenen minder te laten werken en je te beïnvloeden door bedrijven om nog meer producten te kopen. Want niet alleen reclame spoort je aan dingen te kopen, vrijwel alle tv-programma's worden gesponsord door kledingbedrijven. Bovendien volg je de nieuwste trends in tv-programma's, daarvan kost het allemaal geld om ze bij te houden. Tv-programma’s geven je bijvoorbeeld het gevoel dat de achtergebleven sufferds niet naar die musical gaan, of niet naar dat concert gaan, of niet de nieuwste gsm hebben, of niet met de mode meedoen. Er is een neiging binnen een mens om tot de leukste mensen te willen worden gerekend, en daar speelt de tv op in. Dus daar ga je weer naar de winkel om nieuwe spullen of theatertickets te kopen en neem je misschien een bijbaantje, naast je gewone werk. Zo verslaaf je jezelf nog meer aan de consumptiemaatschappij.

Consumeren

De mens is zelf zonder het kopen van producten bijzonder genoeg. Maar als iedereen dat zou inzien dan zou de huidige kapitalistische samenleving snel ophouden te bestaan. Daarom wordt voortdurend de mens gebombardeerd met allerlei informatie die het tegenovergestelde vertelt. Reclames spreken je persoonlijk aan, maar ook films, soapseries en non-nieuws programma's waar je op de hoogte wordt gehouden van het gedrag van film-en popsterren doen eraan mee om de schijn hoog te houden dat mensen pas echt leuk zijn als ze bepaalde kleren aan hebben of bepaalde producten consumeren.

Journaal

Zelfs het journaal, of de nieuwsprogramma's doen weinig onder voor soapseries. Op tv kan het nieuws alleen oppervlakkig worden bericht. Iemand die op het journaal een onderwerp ziet waar hij meer van afweet zal vrijwel altijd zeggen dat ze over dit onderwerp wel heel kort door de bocht gaan. In feite gaat men met alle onderwerpen voorbij aan het werkelijke verhaal. De camerabeelden die bij een nieuwsonderwerp vertoond worden geven de indruk dat alles echt waar is. Als je goed oplet zul je zien dat vaak dezelfde soort beelden worden gebruikt die niets met het feitelijke onderwerp te maken hebben. Als een bedrijf of instituut in het nieuws is zie je bijvoorbeeld het hoofdkantoor wat op die dag gefilmd is. Wat voor feitelijke informatie geeft zo'n beeld? Niets dus. Ook zie je vaak shots van lopende mensen als het om consumenten gaat. Dat beeld geeft hetgeen dat besproken een lading van waarheid mee, maar het is eigenlijk een flauwe kulbeeld. Dan zie je ook vaak de interviews met betrokkenen. Meestal duurt zo'n interview 10 minuten en krijg je nauwelijks 10 seconden te zien. In de paar seconden die je ziet hoor je de betrokkene het verhaal van de nieuwslezer bevestigen. Maar het kan erg goed zijn dat in het overige interview hij het tegenovergestelde beweert of een subtiele nuance geeft waardoor de uitgezonden tekst een hele andere betekenis heeft. Daar zul je alleen achter komen als toevallig over dat onderwerp iets meer weet omdat je er zelf bij betrokken bent.

Opium voor het volk

De televisie sleept je gedachten van de ene naar de andere plek. Je aandacht wordt steeds verlegd en de televisiekijker zal nooit ontdekken dat zijn kijkgedrag slechts een verslaving is, dat hij onder invloed is van hypnotiserende beelden. Sterker nog, hij wordt kwaad wanneer iemand dat beweert want hij heeft op tv geleerd dat het leerzaam is naar deskundigen te luisteren of lekker is om een avondje ontspannen tv te kijken. Caesar zei al dat een volk brood en spelen nodig heeft zodat ze niet in opstand komen. De spelen zijn nu tv-programma's geworden. Marx zei dat religie het opium voor het volk was, nu is televisie het opium voor het volk.

Staatspropaganda

Marx en Caesar wisten hoe machthebbers moesten handelen om hun macht te behouden. De nieuwe machthebbers zijn de staatslieden in samenwerking met de bedrijven. In alle landen is de televisie ongeveer 60 jaar terug door de staat ingevoerd. Ook in Nederland, alhoewel veel Nederlanders er op prat gaan een bijzonder mediastelsel te hebben wijkt het in grote lijn niet af dan van buitenlandse mediastelsels. De staat heeft er veel belang bij dat hun beleid wordt uitgedragen door het medium televisie. In Nederland kennen we het NOS-journaal, wat volledig door de staat wordt gefinancierd. Want ook de regering heeft er net als de bedrijven baat bij dat de aandacht van mensen wordt verschoven naar voor hen minder pijnlijke aangelegenheden. Vandaar dat op tv wereldwijd meeslepende projecten erg gepropageerd worden.

Wereldwijde meeslepende projecten

De aandacht verleggen van werkelijke problemen naar nieuwe meeslepende projecten is een verschijnsel van alle tijden. Deze manier van politiek bedrijven overal in de wereld aanwezig. Neem bijvoorbeeld de V.S., dat is een land met gigantisch veel problemen, zoals de meeste doden door vuurwapens per jaar, grote gettovorming met gebieden waar politie niet durft te komen en vele gedeelten van de V.S. overstromen elk jaar of staan elk jaar in brand. De V.S. kennen meer armoede en honger dan menig 3e wereldland. Om de aandacht van deze enorme problemen af te leiden voeren de V.S. oorlogen vergezeld van enorme media-aandacht. De meest groteske vorm van afleidingsmanoeuvre was wel de aanslag op de stad New York en die op het Pentagon, waarvan nog slechts enkele tvkijkende naïevelingen geloven dat het geen inside-job was.

Wij zijn goed bezig?

Nederland lift mee met de oorlogen van de V.S. Hierdoor heeft ook de Nederlandse een mooi punt om de bevolking mee bezig te houden. Het lijkt net alsof ze allerlei nobele doelen nastreven door met slechteriken te vechten. Als je goed nadenkt is het enige waar oorlog goed voor is de wapenhandel. De bevolking heeft alleen maar last van een oorlog, helemaal omdat er burgerslachtoffers vallen. We moeten ook niet vergeten dat de soldaten die vanuit het Westen naar een oorlog worden gestuurd niet altijd terug komen. Er zijn ook altijd gewonden te betreuren door oorlogen. Het thuisfront leidt ook onder de oorlog. Toch wordt regelmatig op tv vertelt hoe goed men bezig is door een oorlog te voeren. Veel mensen denken dat een oorlog nu eenmaal erbij hoort, maar dat is de mening van overheden die oorlogen voeren. Voor mensen individueel heeft een oorlog alleen nadelen. Daarom wordt oorlogspropaganda altijd vermengt met liefde voor de natiestaat. De liefde voor de natiestaat is een kunstmatige filosofische constructie, een vervormde afspiegeling van de werkelijk bestaande liefde voor de medemens. Deze liefde wordt door overheden misbruikt om moorden te rechtvaardigen. Andere voorbeelden van projecten waarmee tv wordt gebruikt om de aandacht van mensen af te leiden zijn projecten om natuurrampen tegen te gaan, grote infrastructurele werken, organisatie van een mondiaal evenement zoals een WK. Al deze zaken krijgen op tv uitgebreid de aandacht terwijl echte problemen van mensen zoals armoede en onderwijsverslechtering blijven bestaan.

Computers kopen

Tegenwoordig worden er vrijwel alleen spullen op de markt gebracht die na een paar jaar aan vervanging toe zijn. Neem bijvoorbeeld de computer. Iedereen is ervan doordrongen dat een computer binnen enkele jaren vervangen dient te worden. De computer is in ontwikkeling en de progressie zou razendsnel zijn. Toch is het voor de meeste handelingen zoals internetten en mailen niet nodig om een nieuwe computer te kopen, alleen worden de technieken via internet , als de sites worden opgekocht door grote bedrijven, steeds nieuwe software en updates gegenereerd, waardoor de computer na een jaar of 4 te langzaam is, te weinig geheugen heeft of geen goede videokaart heeft. Dat zijn keuzes van de computerfabrikanten om de computer opzettelijk niet optimaal te laten functioneren.  De computer kan in één keer erg goed zijn. Omdat de computerfabrikanten failliet zouden gaan als we in ons leven maar één computer zouden kopen, maken ze spullen die snel achterhaald zijn. Daardoor blijf je maar nieuwe dingen kopen. De voortdurend ingewikkeldere software voor computers vereist dat de hardware beter wordt; softwarefabrikanten. Spelletjes hebben de meeste mogelijkheden van de computer nodig, de beste grafische kaart, het snelste moederbord, en de grootste soundeffects. Maar deze worden voornamelijk door jongeren of kinderen gespeeld. Het is nogal logisch dat die sneller iets willen wat nieuw is. Daar spelen de bedrijven op in. De 'razendsnelle' ontwikkelingen in de computerbranche zijn voornamelijk een gecoördineerd marketinginstrument om jongeren zoveel mogelijk nieuwe spullen te laten kopen.

Geheugen

Het fenomeen van de losse harde schijven met extra geheugencapaciteit is eigenlijk alleen maar handig voor bedrijven om extra winst te pakken. De paar cent die het extra kost om standaard elke computer te voorzien van een ruime hoeveelheid geheugen wordt uiteraard niet geïnvesteerd; dat zou de markt voor externe harde schijven kapot maken. Zo hebben de heren directeuren goed nagedacht over het zoveel mogelijk geld genereren terwijl de belangen van de computergebruiker niet worden gediend. Dit is een gevolg van het kapitalistische marktmechanisme.

Schijn van logica

Er zijn nog legio voorbeelden te geven van dit mechanisme zoals cartridges die duurder zijn dan printers, digitale videocamera's bestanden die onevenredig groot zijn zodat steeds meer geheugen wordt gebruikt en snellere moederborden nodig zijn. Fotocamera's met foto's die zulke grote bestanden zijn dat het weer ouderwets een kwartier duurt voordat de foto's op de computer gedownload zijn. Ook al zijn de plaatjes en prints superscherp; steeds moeten beelden nog scherper en een nog hogere resolutie krijgen, ook al ziet niemand het verschil meer. Als deze voorbeelden dragen de schijn van langzaam verbeterende technologie, terwijl er in werkelijkheid sprake is van apparatuur die om goed te werken nog betere apparatuur nodig heeft. De grens lijkt nooit bereikt en heeft een schijn van logica in zich. Dat is kapitalisme op en top; we worden blijvend voor de gek gehouden dat bedrijven betere producten afleveren, daarom is het 'logisch' dat een nieuw product niet compatibel is met een oud product, of veel trager werkt in combinatie met het oude product. Zou het niet veel logischer zijn als nieuwe producten standaard wel snel werken in combinatie met oude producten? Natuurlijk, alleen dan valt de noodzaak weg steeds een nieuw product aan te schaffen. Zie hier een perfect voorbeeld van hoe een kapitalistisch mechanisme in het nadeel van de gebruiker werkt en in het voordeel van de producent.

Aanvullende concurrentie

Het bestaan van verschillende systemen voor technologische producten zoals de Windows versus Apple lijkt eerder een voorwaarde voor een markt te zijn. Deze concurrentie tussen systemen bevordert voor een groot gedeelte het succes van beide systemen. In het verleden waren er geluidsdragers die met elkaar leken te concurreren zoals de bandrecorder, pick-up, het cassettedeck, cd-speler en later de mp3-speler. Maar in feite vullen alle producten elkaar aan. Veel mensen hebben nog steeds een stereotoren in huis waarin een groot gedeelte van de hiervoor opgenoemde apparaten in opgenomen zijn. De consument wordt telkens wijs gemaakt dat het beter is om meerdere apparaten te gebruiken. Eigenlijk kunnen we daar makkelijk mee toe want de lichte verschillen in geluidskwaliteit ontlopen elkaar niet veel. Pas als iemand professionele kwaliteit wenst dan zal de prijs van de losse apparaten misschien wel vertwintigvoudigd worden. Zo geldt het ook voor de zogenaamde concurrentie tussen Apple en Windows. De apparaten zijn gedigitaliseerd en is software geworden, maar het blijven producten die verkocht moeten worden. Beide systemen steken er veel tijd in om elkaars producten te kunnen gebruiken. Elke software is veel duurder omdat het en voor Apple en voor Windows geschikt is. Dat spullen duurder zijn is alleen goed voor de bedrijfsomzet, want op elke meerprijs zit weer een winstmarge. Zo hebben beide besturingssystemen baat bij het bestaan van een concurrent.

Linux

Een bewijs dat het anders kan is Linux. Linux is een gratis besturingssysteem dat op iedere computer geïnstalleerd kan worden. Linux wordt door vrijwilligers gemaakt die de ideologie hanteren dat software gratis moet zijn. Het nadeel van Linux is dat de twee andere bedrijven zoveel verschillende extensies en formaten uitgeven dat Lynxprogrammeurs altijd een paar maanden achterlopen met het schrijven van een interface of codec zodat ook het nieuwste formaat kan worden gebruikt op een Linux-systeem. Voor de ingewikkelde software is het handig als de Lynxgebruiker zich flink wil verdiepen in de programmatuur. Je moet het er eigenlijk dan zelf programmeur willen worden, maar voor simpele handelingen als internetten, mailen, photoshoppen en grafisch gezien simpele spellen als schaken kan iedereen Linux binnen 10 minuten leren gebruiken. Overigens is het een bekend gegeven dat veel Linux-programmeurs werkzaam zijn bij Apple of Windows en dat ze stiekem ook het linuxsysteem ontwikkelen. Als hun werkgever erachter zou komen dan kan men niet worden berecht maar wel worden ontslagen.

naar hoofdstuk 9

terug naar begin