Aangepast zoeken
Op onze planeet
overheerst sinds eind 19e eeuw het systeem dat kapitalisme genoemd wordt. In een
kapitalistische samenleving is geld het belangrijkste middel wat de handel in
diensten en producten gaande houdt. Dit houdt in dat geld een ruilmiddel is
waarmee diensten en producten kunnen worden gekocht en waarmee je uitbetaald
wordt als je werkt. De basisgedachte is dat geld nodig is in de wereld. De
meeste mensen zijn het daarover eens. Het hoeft echter niet zo te zijn dat als
de meeste mensen iets denken het daardoor een waarheid is. De volgende vraag is
daarom rechtvaardig en verstandig: kan een wereld zonder geld bestaan? Geld is
er niet altijd geweest in de wereld. de wereld draait gewoon verder als er geen
geld is. Alleen zullen er minder spullen op de wereld te verkrijgen zijn in een
wereld zonder geld, zo is de gedachte bij veel economen. Spullen worden gemaakt
door bedrijven en deze bedrijven kunnen slechts overleven als ze winst maken.
Dit winstbejag wordt als motor van de economie gezien, en daarmee als grondslag
voor onze welvaart. Maar is dat wel helemaal terecht?
Kwaliteitsverlies
Veel spullen die
gemaakt worden zijn tegenwoordig van dusdanige inferieure kwaliteit gemaakt dat
ze snel stuk gaan. Wie bijvoorbeeld een mooi gekleurde blikopener bij het
warenhuis koopt zal merken dat deze snel stuk gaat. Dat lijkt een normaal
verschijnsel maar is het niet. Vroeger gingen blikopeners veel langer mee. De 60
jaar oude blikopener van je oma doet het nog steeds. Maarja, je wilt natuurlijk
niet met 60 jaar oude spullen werken. Waarom eigenlijk niet? Waarom wil je
eigenlijk elke keer opnieuw een blikopener kopen? Daar moet je steeds weer voor
werken. Als het alleen om een blikopener ging dan was het misschien niet iets
van belang om over na te denken. Maar ook een 60 jaar oude radio doet het nog
steeds, terwijl de huidige radio's na 5 of 6, misschien 10 jaar vervangen moeten
worden. En dat geldt voor alle dingen; je blijft bezig met het opnieuw kopen van
spullen. De kwaliteit van goederen gaat in het kapitalisme achteruit. Bedrijven
neigen er naar toe om de levensduur van goederen te beperken zodat een zelfde
product vaker wordt verkocht. Mensen wordt erop gewezen dat het verstandig is om
vaak spullen te kopen. Mensen zijn er door allerlei factoren van overtuigd dat
dit de enige manier is om een goed huishouden te runnen.
Reclame
Deze filosofie
wordt door reclame sterk ondersteund. In de reclame worden kinderen op zeer
jonge leeftijd, zeg maar vanaf twee jaar, geleerd ouders erop aan te spreken dat
ze de behoefte hebben een bepaald product te consumeren. Wanneer een bedrijf
daarin succesvol is dan wordt het bedrijf als slim gekenmerkt. Vanuit het
oogpunt van de maatschappij als geheeld is het helemaal niet zo slim om kinderen
op te voeden op dergelijke manier. De ouders van het kind worden doordat ze hun
kind van reclamespots laten genieten steeds voor dilemma's gesteld: als ik dit
mijn kind niet geef ben ik een slechte ouder en vindt mijn kind me niet aardig.
Dat we in onze maatschappij deze wig tussen ouder en kind laten drijven, door
bedrijven met winst als belangrijkste oogmerk is een teken hoe ver we afgedwaald
zijn van intelligent gedrag. We laten ons leven in veel te grote mate bepalen
door bedrijven.
Gezondheidszorg
Omdat het
kapitalistisch systeem steeds extremere vormen aanneemt is het niet ondenkbaar
dat op een gegeven moment de grens wordt overschreden. Mensen zullen dan vanzelf
inzien dat er nauwelijks nog vooruitgang te bespeuren valt. In sommige sectoren
gebeurt dat al. Neem bijvoorbeeld de gezondheidssector. Sinds de gezondheid op
mondiale schaal ook een product is geworden zijn er steeds meer zogenaamde
ziektes op de markt. Vooral ouders met kinderen zijn gevoelig voor verhalen dat
hun kind een afwijking heeft. Als een kind 50 jaar terug eigenwijs werd genoemd,
heeft het nu ADHD, of is er sprake van pathetische opstandigheid. Het kind moet
in ieder geval beginnen met pillen slikken. Daarna beginnen pas de echte
problemen. Alle medicijnen hebben namelijk tientallen tot honderden
bijwerkingen.
Bijwerking
De talloze
bijwerkingen van een medicijn maakt dat een kind nog meer ziektes krijgt. Ouders
willen ook de nieuwe ziekte tegengaan. Daarvoor zijn weer pillen nodig. De
medische industrie creëert haar melkkoeien in de vorm van zieke kinderen. Ieder
mens is vatbaar voor andere bijwerkingen waardoor iedere medicijngebruiker een
ander ziektepatroon ontwikkelt. Ondanks dat bij iedereen bekend is dat
medicijnen bijwerkingen hebben en ziektes dus erg vaak het gevolg zijn van
medicijninname blijft men gehypnotiseerd medicijnen slikken omdat de reclames op
tv dat als intelligent gedrag kenmerken en huisartsen ze voorschrijven. Als de
kinderen volwassen zijn dan blijven ze hetzelfde gedrag met nog meer
bijwerkingen als gevolg herhalen omdat het zo geleerd is door ouders en
autoriteiten. Bedenk eens het volgende: als er werkelijk vooruitgang zou zijn in
de medische industrie dan waren er allang medicijnen zonder bijwerkingen!
Overigens bestaan medicijnen zonder bijwerkingen al veel langer dan
farmaceutische medicijnen. Alle homeopathische medicijnen hebben namelijk geen
bijwerking. Alleen wordt hiervan telkens weer op universiteiten aan doctors in
spe verteld dat
ze niet zouden werken. Inmiddels zijn er duizenden medische onderzoeken waaruit
blijkt dat homeopathische medicijnen wel werken, vaak beter dan een
farmaceutisch medicijn dat ontwikkeld is uit commercieel oogpunt. Een belangrijk
deel van deze onderzoeken gebeurde door medische sceptici die voor eens en
altijd de homeopathie wetenschappelijk wilden onderuit halen, maar gezien de
resultaten van hun onderzoek moesten deze mensen erkennen dat de homeopathie erg
goed werkt en een wetenschappelijke basis heeft die nog steeds niet wordt erkend
door universiteiten.
Excessen
Kortom: het
kapitalisme in de gezondheidszorg leidt tot extreme excessen waarvan veel mensen
nu reeds zeggen: dat kan zo niet langer. Het is een walgelijk feit dat de
farmaceutische industrie slechts medicijnen op de markt brengt met veel
bijwerkingen. De medicijnindustrie promoot hun producten via de artsen, die
veelal braaf hun reclame navolging geeft door aan mensen medicijnen voor te
schrijven die ervoor zorgen dat mensen bij de artsen blijven terug komen. Het is
een kwestie van tijd dat mensen gaan inzien dat het in andere sectoren van de
maatschappij niet anders is. Vergelijkbare uitwassen van het kapitalisme worden
in alle segmenten van de samenleving aangetroffen. De financiële sector is er
één waar de laatste tijd zo veel excessen in plaats vinden dat veel mensen het
ook daarover hun twijfels krijgen. Marx zei: het kapitalisme zal ten onder gaan
als het op zijn hoogtepunt is. Dat punt lijkt steeds dichterbij te komen. De
financiële crisis op mondiaal niveau is overigens opzettelijk in gang gezet met
als doel de mensheid te willen opstoken. In de V.S. is de crisis het grootst,
maar ook in Nederland zijn mensen hun huis en hypotheek kwijt geraakt en moeten
mensen nog harder werken en zuiniger leven om rond te
komen. In Nederland heeft de Nederlandsche Bank nv, een privéonderneming, de DSB
opgeblazen. De DNB heeft allerlei financiële constructies toegelaten die ertoe
leiden dat mensen in de financiële problemen komen. Maar de DNB staat daarin
niet alleen, de Europese centrale bank en de wereldbank hebben hetzelfde gedaan.
Ze hebben ervoor gezorgd dat mensen nog meer afhankelijk worden van het systeem
omdat de ontstane schulden weer afgelost moeten worden. Het vertrouwen dat
mensen in deze nationale en internationale instituten hebben is misbruikt.
Jarenlang werden mensen wereldwijd bestookt met reclame over leaseconstructies,
beurspensioenplannen, beleggingsparticipaties, hypotheekconstructies die
allemaal opgezet waren om de bevolking blijvend financieel afhankelijk te maken.
Vervolgens hebben de banken en overheid samen het geld laten verdwijnen door
banken failliet te verklaren zodat mensen niet meer bij hun spaargeld konden
komen. Hierna wordt de oorzaak neergelegd bij de mensen zelf. De overheden en
financiële instellingen hebben op volgens de grondwet legitieme wijze geld
gestolen van mensen. De instituten die zich hebben misdragen, en vooral de
mensen die in dergelijke instituten werken, hoeven zich daarvoor niet te
verantwoorden. De criminaliteit is aldus geïnstitutionaliseerd en mensen zijn
afhankelijk geworden van anonieme speculanten en beleggingsinstellingen die deze
kapitalistische constructies hebben bedacht. In de geschiedenis is vaak gebleken
dat slechts een kleine groep mensen achter deze diefstal van rekeningen bewoners
van de maatschappij zitten. Wie deze gang van zaken doorgrondt zal inzien en
ervaren dat er een moment zal komen dat monsterachtige machtsconcentraties in de
financiële wereld niet meer op democratische wijze noch op juridische gronden te
handhaven zijn. Ze moeten derhalve ontmanteld worden opdat er geen plotselinge
ineenstorting ontstaat van deze kwaadaardige elementen in de huidige wereld. Het
is niet voor niets dat de minister van financiën in Nederland tussen 2008 en
2010 7% van het bruto nationale product aan staatsteun voor Abn-Amro en ING-bank
heeft gegeven. Het vertrouwen in deze banken was door de zogenaamde DSB-crisis
een stuk lager zodat mensen hun geld van de rekeningen begonnen te halen. Het
vertrouwen moest in een weekend worden terug gewonnen door een mediaoffensief
een extra overheidsgave van 30 miljard die wederom gekwalificeerd kan worden als
legitieme diefstal van bewoners van Nederland door de Nederlandse overheid in
samenwerking met de 2 machtigste banken van Nederland.
Geen
geld
Wanneer door een
plotseling omvallen van het kapitalisme er geen geld meer zou zijn dan ontstaat
er een probleem.
Hoe moeten we dan zonder geld leven? De oplossing is technologisch van
aard. De huidige stand van techniek maakt het mogelijk dat fabrieken zo kunnen
worden ingericht dat duurzame producten zonder veel arbeidsintensiviteit van de
lopende band kunnen rollen. Als criteria worden gesteld dat duurzaamheid inhoudt
dat de productie ervan niet milieuvervuilend is en dat de producten minstens 100
jaar meegaan. Op deze manier kan iedereen genoeg spullen krijgen zonder dat het
milieu overbelast wordt. Natuurlijk moeten voortdurend meer intelligente
oplossingen in de techniek ingevoerd worden en daarvoor is het noodzakelijk dat
intelligente mensen beslissingen nemen in het belang van mensen en niet in het
belang van winstnajagende bedrijven.
Militair
industrieel complex
Dat
implementatie van geavanceerde technologie en organisatie van de wereld haalbaar
is en geen fictie is eenvoudig in te zien. De energie die op dit moment wordt
gestoken in oorlogen, de wapenindustrie, het ontwikkelen van nieuwe
vernietigingsmethoden en het onderhouden van gewelddadig grote legermachten
zoals we die nu kennen op de planeet aarde kan, als genoeg mensen zich bewust
zijn van de ernst en de aard van de actuele situatie, aangewend worden om
problemen op te lossen. De overvloedige middelen die worden gestoken in
militaire organisaties kan door intelligente keuzes van politici worden
veranderd in organisatiestructuren die constructieve resultaten bereiken in
plaats van met militaire middelen destructief te handelen tegenover mensen en
maatschappij. Deze wens van de mensheid wordt niet ingewilligd door de zittende
macht, en er wordt ons er voortdurend op gewezen dat dit een onmogelijkheid zou
zijn die slechts door enkele naïeve idealisten wordt nagestreefd. Deze
redeneringen zijn echter juist een onderdeel van de psychologische
oorlogsvoering en actieve propagandacampagnes om mensen te misleiden omtrent de
werkelijke aard van machthebbers. Deze lieden zijn overigens niet altijd op de
voorgrond zichtbaar daar ze er bij gebaat zijn dat verschillende politici hun
meningen verkondigen met als reden dat de ware identiteit van de wereldregering
achter de regeringen, de zogenaamde schaduwregering bij het publiek onbekend
blijft. Toch hebben allerlei intelligente mensen reeds de namen van de
schaduwmacht op aarde achterhaald. De machthebbers zijn er bij gebaat dat de
legers op aarde uitgebreid worden en hebben daardoor oorlogen nodig. Het
kapitalisme is zeer nauw verweven met het voeren van oorlogen om de economie van
het mondiale militair-industriële complex te handhaven. Oorlogen zijn de motor
van de economie. Wederom zijn mensen het slachtoffer van de geldlust van
enkelen. Mensen zijn massaal ingeprent dat het voeren van een oorlog
onvermijdelijk is, wat een grove leugen is tegen de mensheid als geheel. Via
allerlei propaganda, worden mensen voortdurend erop gewezen dat het voeren van
een oorlog een dienst verlenen is aan een land. Mensen worden via films, boeken,
musicals, tv-programma's opgezweept om anderen als de vijand te zien. Dit
psychologisch mechanisme wordt door weinigen doorzien; men gaat er in op en
versterkt het gevoel dat een land een eerzame en nuttige zaak nastreeft als men
anderen op militaire wijze overheerst. Het tegenovergestelde is waar; niemand
helpt een medemens door hem of haar dood te schieten. Mensen helpen betekent dat
mensen de beschikking over positieve middelen krijgen zodat men zelf de ruimte
krijgt om te leven.
Gratis
Energie
Een voorbeeld
van hoe het anders kan door middel van gebruikmaking van technologieën is het
introduceren van stabiele systemen om de lasten van mensen te verlichten. Deze
technologie is al jarenlang volop aanwezig maar wordt expres uit de wereld
gehouden. Energie is een mooi voorbeeld. Door het plaatsen van veel zonnepanelen
zou het nu al mogelijk zijn dat iedereen gratis energie krijgt. Er zijn genoeg
woestijnen in de wereld op vrijwel alle continenten waar zonlicht kan worden
opgevangen en in elektriciteit kan worden omgezet. Gratis energie en gratis
producten lijken nu een utopische onmogelijkheid maar het is gewoon een keuze
die we als mensheid kunnen maken. Het zijn juist vooral de overheden en de
bedrijven die niet willen dat je deze mogelijkheid overweegt. Ze hebben er het
meeste baat bij dat mensen als slaven blijven werken om te kopen, kopen, en nog
eens kopen. Ze willen immers hun macht behouden en geld is een belangrijk
machtsinstrument. Naast het plaatsen van zonnepanelen in woestijnen zou in de
bebouwde wereld het allang mogelijk zijn om zonnepanelen op daken van huizen en
bedrijven, lantaarnpalen, boven treinsporen en op allerlei andere plekken
massaal te introduceren. Hierdoor hoeven mensen geen elektriciteitsrekeningen
meer te betalen, die een groot deel van salarissen opslokken. Het enige nadeel
is dat commerciële energieproducenten overbodig raken. Dat zulke plannen slechts
op marginale wijze worden ingevoerd is een politieke keuze om de energiemarkt in
commerciële handen te laten. Steeds meer landen, zoals Spanje dat op de Spaanse
hoogvlakte grote zonne-energiecentrales heeft gebouwd bewijzen dat het wel
mogelijk is om een land te voorzien van energie uit zonlicht. Wanneer het
Spaanse voorbeeld op mondiale schaal zou worden nagevolgd dan zouden de
gezamenlijke regeringen op aarde kunnen besluiten om de energiemarkt op te
heffen door elektriciteit om te zetten van commercieel handelsproduct naar een
fundamenteel mensenrecht; Het recht op vrij gebruik van energie. Op alle
continenten in de wereld zijn genoeg grote droge gebieden die ongebruikt zijn om
er grote velden zonnepanelen te plaatsen. Woestijnen in Amerika, Australië,
China, Afrika en het Arabisch schiereiland kunnen met de stand van vandaag
worden ingericht met zoveel zonnepanelen dat het huidige totale
wereldenergieverbruik in veelvoud kan worden opgewekt.
Voedsel
De
voedselindustrie is er in de afgelopen decennia erin geslaagd om de kleine
partijen dermate te overheersen dat iedere aardbewoner er niet aan ontkomt om
massaproducten te nuttigen. De voedselvoorziening is in handen van winstgerichte
multinationals. Er zijn nu al simpele oplossingen mogelijk om deze
afhankelijkheid op te heffen en het leven goedkoper te maken voor hen die dit
wensen. We zouden relatief gemakkelijk overal in stad en land gebieden zo kunnen
inrichten dat er zonder veel werk allerlei fruit, groente, noten, paddenstoelen
te plukken waren. Maar in de stadsparken bijvoorbeeld worden vaak alleen
oneetbare bomen en planten neergezet. In plaats van boodschappen doen in de
supermarkt kunnen mensen met hun winkelmand door parken en bossen heen lopen op
zoek naar voedsel. Dit gebeurde vroeger ook, en het gebeurt nu nog op veel
plekken in de wereld. In Nederland is het door de overheid verboden om
paddenstoelen te plukken. Nederland is met deze wet een uitzondering. Als reden
wordt door de overheid opgegeven dat er giftige paddenstoelen zijn. Men wil de
mensen beschermen tegen het feit dat ze zelf een paddenstoel kunnen plukken die
giftig is. Er zijn echter weinig giftige paddenstoelen. De werkelijke reden
achter het paddenstoelplukverbod is dat Nederland een flinke champignontuinbouw
kent. De overheid wil de champignonmarkt beschermen door burgers vrijheid van
paddenstoelen plukken te ontnemen. Ook de kennis ten aanzien van wat giftige
paddenstoelen zijn, en welke eetbaar wordt de burgers onthouden terwijl deze
kennis simpel is te over te brengen. Overheden verzinnen allerlei smoesjes om
geen eetbare planten te introduceren, terwijl veel mensen dat al geprobeerd
hebben. De werkelijke reden is altijd dat overheden de bedrijven willen
beschermen. Als je een appel kunt plukken in het park dan zal de groentewinkel
maar ook Albert Heijn minder verdienen. Op den duur, als eetbare planten massaal
zijn geïntroduceerd en mensen op grote schaal daarvan gebruik maken, zouden
inderdaad veel bedrijven overbodig zijn en hoeven mensen minder te werken. Dat
is misschien slecht voor de middenstandsondernemer, maar goed voor mensen zelf.
Dat de overheid zulke projecten op alle mogelijke manieren tegen houdt is vrij
dubieus te noemen. Men kiest er namelijk voor om bedrijfsbelangen te
ondersteunen in plaats van belangen van bewoners van een land te behartigen.
Landen kunnen echter ook een andere politieke keuze maken; het recht van mensen
op vrije voedselvergaring.
Water
Omdat in de
kapitalistische samenleving alle grondstoffen te gelde gemaakt zijn, is ook in
veel delen van de wereld water een product dat een door mensen gecreëerd schaars
goed is geworden. Het feit dat zoiets elementairs als water niet
onvoorwaardelijk in overvloed te verkrijgen is moet bij menigeen een lichtje
doen branden. Er bestaat geen fundamenteel mensenrecht op water. Terwijl in
principe de technieken om water overal op aarde in overvloed te laten stromen
ruimschoots aanwezig zijn. Alle belangrijke culturen van duizenden jaren terug
zoals de maya's, Egyptenaren en Soemeriërs hadden uitgebreide onder- en
bovengrondse irrigatiekanalen aangelegd om hun landerijen te voorzien van water.
Tot zulke prestaties zijn hedendaagse ingenieurs ook in staat getuige de vele
duizenden kilometers lange oliepijpleidingen die kraskras door de wereld
verspreid liggen, maar de politieke wil ontbreekt om intelligente plannen voor
het aanleggen van waterleidingen door te voeren. In sommige landen zoals
Nederland waar er soms teveel rivierwater is dat voor overstromingen zorgt, zou
dit water kunnen worden vervoerd via leidingen naar gebieden in Frankrijk en
Spanje met te weinig water. In de Alpen zijn ook regelmatig overstromingen, daar
zou men ook de drogere delen van Frankrijk of Italië mee kunnen irrigeren.
Nogmaals: als er oliepijpleidingen kunnen worden aangelegd, dan kan er ook water
vervoerd worden via leidingen. Vele droge gebieden in de wereld zouden daar veel
baat bij hebben, met name in Afrika. Het neerzetten van pompen in dorpen heeft
zich al talloze malen bewezen als nutteloos aangezien de pompen net zo snel door
een crimineel weer gestolen worden om extra geld te verdienen. Charitatieve
organisaties die zich bezig houden met pompen aanleggen zouden moeten inzien dat
ze slechts criminaliteitbevorderend werken door het ene dorp een pomp te geven
en het andere dorp niet. Daarbij komt een extra politiek staaltje westerse
arrogantie om de hoek kijken; in Afrika is het zo dat dorpen die binding hebben
met kerkelijke organisaties een grotere kans hebben op het verkrijgen van
waterpompen. Met andere woorden: het zogenaamd verlenen van hulp wordt misbruikt
om zieltjes te winnen door missionarissen en zendelingen.
Spanje geeft
goede voorbeeld
Allerlei
psychologische redeneringmechanismen komen bij mensen op om de vrije
verspreiding van water via leidingen als onmogelijk te verklaren, zoals:
irrigatiekanalen zijn niet rendabel. Mensen bij wie deze gedachte opkomt zouden
zich moeten bedenken dat als groepen mensen uit het verleden,die in
geschiedenisliteratuur als primitief te boek staan, het konden doen, dat de
mensheid nu daar ook in staat moet zijn. Het is een enorme achteruitgang dat
irrigatiekanalen niet aangelegd worden, terwijl het aanleggen van onder-en
bovengrondse kanaalstelsels van duizenden kilometers lang 5000 jaar geleden de
gewoonste zaak van de wereld was. Natuurlijk zijn er ook allerlei positieve
berichten te melden zoals, niet toevallig ook in Spanje het geval is. De Spaanse
hoogvlaktes worden niet alleen als bron van elektriciteit uit de zon gezien maar
er vloeit ook water overheen. Spanje heeft via jarenlange bekende technieken
watercentrales ontwikkeld die zeewater ontzilten en akkers creëren op de
voormalig droge hoogvlakte. Het moge duidelijk zijn dat deze Spaanse
activiteiten een doorn in het oog is van de schaduwregering, vandaar dat ze op
allerlei mogelijke manieren proberen om deze Spaanse initiatieven tegen te gaan.
Een voor veel mensen tot de verbeelding sprekend voorbeeld hiervan is het feit
dat het WereldNatuurFonds zich sterk negatief heeft uitgelaten over het
irrigatieproject. Hiervoor verzinnen ze allerlei ongeldige argumenten zoals dat
het natuurlijke grondwater veranderd wordt. Dit is echter klinkklare onzin en
het is overduidelijk dat het WNF slechts de belangen van machthebbers behartigt,
en op grove wijze de belangen van mensen geweld aandoet. Onder het mom van
liefde voor de natuur worden positieve maatregelen om natuur te beschermen
aangevallen. Iedereen kan begrijpen dat het WNF er als organisatie meer baat bij
heeft dat bossen worden omgekapt om mensen van voedsel te voorzien, omdat de
foto's en video’s van dergelijke beelden miljarden mensen boos maakt en bereid
maakt om grote hoeveelheden geld te storten op de rekening van het misdadige
WNF.
WNF tegen
vooruitgang
In totaal zijn
er momenteel driekwart miljard mensen afhankelijk van ontzilt zeewater als
drinkwater. Dat is een mooie technische vooruitgang. Maar deze is wel bereikt
tegen de stroom in. Het WNF is erop tegen dat mensen ontzilt zeewater drinken.
Gelukkig trekt een land als China zich niet zo veel van Westerse bemoeienissen
aan. In China wordt het meest ontzilt zeewater gedronken. Dit land maakt op een
slimme manier gebruik van de zee als onuitputbare waterbron. Verder zijn er veel
eilanden in de Pacifische oceaan die op deze manier van drinkwater afhankelijk
zijn. Ook in het Midden-Oosten, vooral op het Arabisch schiereiland wordt
ontzilt zeewater als drinkwater gebruikt. Spanje is echter het eerste land wat
de volgende stap heeft genomen; het irrigeren van woestijngebieden met zeewater.
Ongetwijfeld zullen veel landen dit voorbeeld volgen. De wereldbevolking blijft
immers groeien. Dat betekent dat op een gegeven moment het niet meer mogelijk is
om nieuwe landbouwgebieden op andere manier te creëren dan het irrigeren van de
woestijnen, en zullen we de intelligente irrigatietechnieken van millennia
geleden in ere herstellen. De maya's waren helemaal meester in het aanleggen van
kanalen, omdat door ingenieuze architectuur van versmallingen en
stroomversnellingen ze het water konden verplaatsen vanaf een meer naar een
droge plek die honderden meters hoger lag. Door zowel de woestijnen te gebruiken
als landbouwgebieden, als voor het opstellen van zonnecollectoren kan de
wereldbevolking met groot gemak stijgen naar 50 miljard mensen. Hiervoor is het
uiteraard wel noodzakelijk dat de industriële bedrijvigheid zeer beperkt wordt
door bijvoorbeeld de wegwerpmaatschappij vaarwel te zeggen en wetten uit te
vaardigen die het verplicht maken dat een product minstens 100 jaar meegaat.
Grootschaligheid
Iedereen kan
zien dat de grote bedrijven, met name de multinationals de dienst uitmaken in de
wereld van vandaag. Allerlei ontwikkelingen in de maatschappij worden gecreëerd
door deze multinationals, met het oogmerk om meer winst te maken. Multinationals
hebben de neiging om alsmaar groter te willen worden. De meeste bedrijven slagen
daar goed in. Allerlei lucratieve maatregelen zijn slecht voor de maatschappij
als geheel, bijvoorbeeld de verhuizing van productie naar lage lonenlanden en
industriële milieuverontreiniging. Later worden nog meer voorbeelden in
specifieke maatschappelijke sectoren behandeld. Alleen al uit deze twee genoemde
voorbeelden blijkt dat vooruitgang niet iets is wat uit het kapitalisme vloeit.
Eerder zijn het de kleine bedrijven die een idee uitvoeren tegen de stroom van
bestaande maatschappelijke structuren in voor vooruitgang zorgen. Overigens zijn
veel vernieuwingen geen vooruitgang op inhoudelijk gebied maar bij nader
beschouwing slechts een uiterlijke vormverandering. In ieder geval doet niemand
de waarheid geweld aan als hij stelt dat grote multinationals niet werken aan de
vooruitgang van de maatschappij maar slechts aan de vooruitgang van het bedrijf
zelf. Deze eigenbelangen werken juist de vooruitgang van de maatschappij tegen.
Om een klein voorbeeld te noemen: het is in het belang van een
gloeilampenfabrikant om geen gloeilampen te maken die 100 jaar meegaan. Iedereen
die vertrouwd is met de werking van het kapitalistische denken zal deze stelling
onderschrijven. Het gevolg is dus dat dergelijke lampen nooit verkocht zullen
gaan worden in de kapitalistische maatschappij. Hierdoor ontstaan als
bijverschijnselen dat mensen steeds weer nieuwe lampen zullen blijven kopen, er
ontstaat meer afval en vervuiling door het productieproces en verpakkingen, er
is telkens nieuwe energie nodig voor transport en productie en er is telkens weer geld nodig
om nieuwe spullen te kopen waardoor iedereen moet blijven werken. Dat zijn
tekenen van achteruitgang die geïnitieerd worden door het kapitalistisch denken,
want als de lamp 100 jaar had meegegaan in plaats van 2 jaar, dan worden er dus
50 maal zoveel lampen verkocht. Daarom is een kapitalistisch systeem per
definitie niet-duurzaam en gericht op uitbuiting van mens en grondstof.
Kleine
bedrijven
Kleine bedrijven
werken nauwelijks mee aan het verslechteren van de kapitalistische samenleving.
Het zijn de kleine bedrijven die door een inventief beleid kunnen overleven en
kunnen groeien. Als er al hier en daar vooruitgang wordt geboekt is dat vaak het
gevolg van een klein bedrijf dat iets nieuws heeft opgezet. Toch is uiteindelijk
een bedrijf niet opgericht om klein te blijven. Een alomtegenwoordige trend in
het kapitalisme is dat succesvolle kleine bedrijven worden opgeslokt door de
grotere concurrent. In een kapitalistische samenleving zullen bedrijven altijd
moeten groeien om te kunnen overleven. Bedrijven die altijd even groot willen
blijven zijn gedoemd snel te moeten sluiten. Om te overleven moeten er nu
eenmaal investeringen worden gedaan. Om deze terug te verdienen zal er altijd
worden gestreefd naar meer omzet en meer winst. Dit mechanisme werkt het sterkst
bij bedrijven die op de beurs genoteerd staan. Aandeelhouders eisen nu eenmaal
dat het bedrijf waarin ze beleggen het beter doet dan concurrerende bedrijven.
De ondernemingen worden dus steeds groter en daarmee machtiger. Op dit moment
zijn grote multinationals zo groot en machtig dat ze de politiek van menig land
bepalen. Er is in veel landen een trend om het de kleine bedrijven moeilijker te
maken, zodat ze uiteindelijk opgeheven moeten worden. Deze politiek wordt door
bedrijven georganiseerd en gestuurd. Regerende politici werken voornamelijk om
bedrijfsbelangen van grote ondernemingen te behartigen.
Traditionele
landbouw kenmerkt zich door kleinschaligheid. Er wordt een kleine open plek
midden in een bos gecreëerd. De natuurlijke omgeving blijft behouden. Dit staat
in grote tegenstelling tot het huidige land- en bosbouwbeleid in veel westerse
landen. Enorme vlaktes worden tot landbouwgebied gevormd, terwijl in bossen
niets verbouwd mag worden. In tropische gebieden leeft men vooral wat in de
omgeving groeit, aangevuld met het aanbod van winkeliers. In westerse landen
leeft men van wat er in winkels wordt aangeboden wat mogelijk aangevuld wordt
met enkele lokale producten. Als een land afhankelijk is van het winkelaanbod
dan zal er in dat land veel producten getransporteerd moeten worden, wat extra
energieverbruik met zich meebrengt. Aangezien energieverbruik niet gratis is,
wordt energie een product dat steeds schaarser wordt. Daarmee worden de
producten ook duurder. Bovendien moeten de producten met allerlei
containerschepen, vrachtvliegtuigen en vrachtwagens worden vervoerd. Hierdoor
ontstaat er weer een extra markt voor deze vervoersmiddelen. Grootschaligheid
leidt tot inefficiënt gebruik van natuurlijke bronnen en menskracht.
This
Web Page Created with PageBreeze
Free Website
Builder